ชั่งใจอยู่หลายเดือน ก่อนจะยื่นใบลาออก (มีเรื่องส่วนตัวด้วย) และสิ่งที่น่ากังวล ตั้งแต่เดือนมกราคมเรื่อยมาถึงกุมภาพันธ์ ที่ลูกค้าคนจีนมาเหมาผ้าปิดปากอนามัยที่ร้านเป็นจำนวนมากๆหลายต่อหลายคน จนหมดสต็อคของร้าน เหมาไปทำไมนักหนาเกิดอะไรขึ้น พนักงานก็หาซื้อไม่ได้ต้องรอของเข้า

และมีนาคมพีคสุด ในญี่ปุ่นเริ่มมีข่าวผู้ติดเชื้อมากขึ้น ที่ร้านแจ้งให้ใส่ผ้าปิดปาก(บางคนก็ไม่ใส่เพราะยังไม่รู้พิษสงของเชื้อ) ร้านไม่ปิด ต้องนั่งรถไฟไปทำงาน ฉันจะติดเชื้อไหม ใส่ผ้าปิดปากและล้างมือวันเป็นสิบรอบ เครียดนอนไม่หลับ กังวลทั้งที่ไทยและที่ญี่ปุ่น

สัญญางานจะหมดลงสิ้นเดือนเมษายน 2020 นี้ เป็นพนักงานบุกเบิกแรกเริ่มกับร้านตั้งแต่ที่มาเปิดสาขาที่ Shinjuku อีก 3เดือนจะครบ 5ปี กับร้านเครื่องสำอางค์ญี่ปุ่นปลอดภาษี ที่สนุกดี ได้ประสบการณ์ แถมได้เจอลูกค้าต่างชาติทุกวัน(หมดสภาพการเป็นพนักงานแล้วขอไม่เอ่ยชื่อร้านและบริษัท)

แต่ผู้จัดการบอกว่าเธอทำถึงแค่สิ้นเดือนมีนาคมก็พอแล้ว อะไรกันนี่เหลืออีกตั้งหนึ่งเดือน จะเสียใจหรือดีใจที่ไม่ต้องไปผจญภัยในรถไฟว่าฉันจะติดไวรัสโควิด-19หรือไม่ และอีกใจฉันไม่มีงานก็ไม่มีเงินนะสิ

และตอนนี้ฉันเลือกที่จะลาออกนั้นถูกต้องแล้ว เราและครอบครัวยังพออยู่ได้ โตเกียวติดเชื้อเยอะที่สุดกว่าทุกจังหวัดในญี่ปุ่นเยอะกว่าที่ไทยทั้งประเทศ ขอเก็บตัวกับครอบครัวจนกว่าโรคร้ายจะผ่านไป รัฐบาลญี่ปุ่นพวกเรารอเงินช่วยเหลือจากท่านอยู่นะคะ แฮ่ๆๆ และท่านใดสนใจเครื่องสำอางค์ญี่ปุ่นสอบถามมาได้ ฮ่าๆ งานต่อไปคืออะไรจะมีใครติดตามตอนต่อไปไหมคะ