Excuse me..พรหมลิขิต

สวัสดีค่ะ วันนี้เรามาพักเรื่องเที่ยว เปลี่ยนมาเป็นแชร์ประสบการณ์ที่มาที่ไป ที่ทำให้ชีวิตผกผันต้องจากเมืองไทยที่รัก กลายมาเป็นสะใภ้ญี่ปุ่นกันบ้างดีกว่าค่ะ



เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อ 22 ปีก่อน ขณะที่เรากำลังเรียนมหาวิทยาลัยปี 3 และทำงานพิเศษที่ร้านแมคโดนัล สาขาราชดำเนิน ซึ่งเป็นสาขาที่มีนักท่องเที่ยวต่างประเทศเยอะมาก

วันหนึ่งเราได้รับออเดอร์จากลูกค้าผู้ชายญี่ปุ่นหน้าเคาท์เตอร์ หน้าตาดี  ขาว ผอมสูง ดูบุคลิกดี ขี้อาย เขาสั่งกาแฟร้อนหนึ่งแก้วด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่น แล้วเขาก็ไปนั่งจิบกาแฟคนเดียว  ตอนนั้นที่ร้านเปิดเพลง"อย่ากลับไป" ของไบรโอนี่ เป็นเพลงที่เราชอบมาก เพราะตอนนั้นกำลังอกหัก



ขณะที่เรากำลังทำความสะอาดตรงล็อบบี้ เราก็ได้ยินเขาทักว่า"Excuse me" เราจึงเดินไปหาเขา เขาถามเป็นภาษาอังกฤษว่า เพลงที่เปิดชื่อว่าเพลงอะไร เขาชอบ เขาจะสามารถหาซื้อได้ที่ไหน ด้วยความที่เราไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็เลยบอกไปว่าเราใกล้เลิกงานแล้ว จะรอได้ไหม เดี๋ยวจะพาไปซื้อ เขาก็ตอบตกลง

แล้วเราก็พาเขาไปซื้อ เขาตอบแทนด้วยการให้cdเพลงญี่ปุ่นกับเรา และขอที่อยู่ที่สามารถติดต่อได้จากเรา เราก็ให้ไปเพราะคิดว่าจะได้เป็นเพื่อนกัน แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะติดต่อมาจริงๆ



พอพาไปซื้อcdเสร็จ เขาก็บอกว่าเขาต้องกลับพรุ่งนี้แล้ว ไว้ถึงญี่ปุ่นเมื่อไหร่จะเขียนจม.มาหา เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนมีจม.จากญี่ปุ่นมาถึงเรา เราแปลกใจมากว่าเขาส่งมาจริงๆ และยิ่งแปลกใจมากขึ้นเพราะเขาบอกชอบเราทางจม. อะไรมันจะชอบกันง่ายดายขนาดนั้น แต่ตอนนั้นเรายังไม่คิดว่าเขาจะชอบเราจริงๆ และเราก็ยังไม่รู้สึกว่าชอบเขา จนได้เขียนจม.คุยกันเรื่อยๆ เขาบอกให้เราทำงานที่แมคโดนัลต่อไปเพื่อรอเขา เขาจะกลับมาหาเราแน่นอน เราก็ตอบตกลง



แล้วเขาก็กลับมาหาเราจริงๆภายใน 3-6 เดือนตามที่เขาบอก เราใช้เวลาดูใจกันสองปี ในระหว่างสองปีนี้เราเขียนจม.คุยกันตลอดไม่เคยขาด และเขาก็ไปๆกลับๆไทยญี่ปุ่น ทุกๆ 3-6 เดือน เพื่อมาหาเรา จนเราเรียนจบปริญญาตรี เขาก็ขอเราแต่งงาน แต่ยังไม่ทันได้แต่ง เราก็ตั้งท้องเสียก่อน สรุปเลยไม่ต้องแต่งแล้ว555



จากวันนั้นจนถึงวันนี้เป็นเวลา 22 ปีแล้ว ที่เราใช้ชีวิตร่วมกัน มีพยานรักที่เรารักมากสองคน เป็นผู้ชายกับผู้หญิง เรารู้สึกว่าเราตัดสินใจไม่ผิดที่ฝากชีวิตไว้กับสามีคนนี้ เขาดูแลเราและลูกดีมาก และเขารักเราและลูกมาก

เราโชคดีที่คนที่เรารัก และคนที่รักเราเป็นคนๆเดียวกัน ขอบคุณพรหมลิขิตที่พาให้เราสองคนที่อยู่กันคนละประเทศ คนละภาษา คนละวัฒนธรรม ได้มาเจอกัน และรักกัน ใครไม่เชื่อแต่เราเชื่อว่า.."แล้วพรหมลิขิตจะนำพาให้เรามาเจอกัน"

หวังว่าผู้อ่านทุกท่านคงจะอบอุ่นหัวใจ และรอคอยพรหมลิขิตนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ