เมื่อญี่ปุ่นค่อยๆ กลืนกินเรากับการอาบน้ำร่วมกัน

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์มาก เพราะว่าสามารถปรับตัวให้เขากับสภาพแวดล้อมได้อยู่เสมอ หากเราไปอาศัยอยู่ที่ใดที่หนึ่งนานพอสมควร เราก็เริ่มคุ้นเคยและอาจจะติดนิสัยของคนในพื้นที่นั้นๆ มาด้วย เด็กไทยที่มาแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นก็เช่นกัน ตอนที่มาญี่ปุ่นใหม่ๆ ก็เจอหลายสิ่งที่รู้สึกแปลกและยอมรับไม่ได้ แต่พออยู่ไปนานๆ เข้า ทุกคนก็จะค่อยๆ เปลี่ยนไป


ตอนที่มาอยู่ญี่ปุ่นใหม่ๆ เราไม่เคยไปบ่ออาบน้ำรวม ทั้งๆ ที่เพื่อนส่วนใหญ่ก็ไปกัน เราอายที่คนอื่นจะเห็นเราล่อนจ้อน กลัวมีคนเอาไปพูด เพราะเพื่อนคนไทยหลายๆ คนที่ไป ก็ชอบมาเม้าท์เรื่องผู้หญิงญี่ปุ่นที่เข้าบ่ออาบน้ำรวมด้วยกันให้ฟัง (ซึ่งจริงๆ แล้วไม่เหมาะสมมากๆ ไม่ควรทำ)


เราก็อยู่ไปเรื่อยๆ แบบไม่เคยเข้าบ่ออาบน้ำรวมนั่นแหละ จนไปเข้าค่ายกับชมรม เรานอนห้องเดียวกับคนญี่ปุ่นอีก 3 คน ตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อนคนญี่ปุ่นถอดหมดตรงหน้าเรา แบบไม่มีเหนียมอาย เราก็งงๆ ว่าทำไมกล้ากันจัง อายพอเป็นพิธีบ้างก็ได้ พอถึงเวลาอาบน้ำ เราก็ถามเขาว่ามีห้องอาบน้ำฟักบัวไหม เขาบอกว่าไม่มีจ้า พอรู้ว่าไม่มีแค่นั้นแหละ เรารีบไปอาบก่อนกับคนญี่ปุ่นกลุ่มแรกเลย ตอนนั้นจำได้ว่าเก้ๆ กังๆ มาก เรารีบอาบ จนคนญี่ปุ่นถามว่าทำไมเธอลนจัง ก็บอกเขาไปว่ากลัวเพื่อนคนไทยมา เขาก็หัวเราะกันใหญ่ จากนั้นมาก็รู้สึกว่าอาบน้ำรวมกับคนอื่นก็ไม่ค่อยแปลกอะไร แล้วก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเพื่อนคนญี่ปุ่นถึงไม่อายเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน


พอขึ้นปี 2 ต้องย้ายไปอยู่หอนอก เราก็ไปอยู่ตึกเดียวกับเพื่อนคนไทย เนื่องจากที่หอเคยเป็นโรงแรมมาก่อนทำให้มีบ่อน้ำพุร้อนอยู่ในตึก ซึ่งถ้าไปอาบน้ำที่บ่อน้ำพุร้อนซึ่งเราจ่ายค่าบำรุงรักษาไปแล้ว เราก็จะไม่ต้องเสียค่าแก๊สเพิ่ม พอทุกคนคิดแบบนี้ ก็เลยไปอาบน้ำด้วยกันเพราะอยากประหยัด จากที่เคยอายๆ กันกลายเป็นว่าเวลาอาบน้ำต้องชวนกันไปเสมอ แช่น้ำด้วยกันไปเม้าท์มอยกันไป กลายเป็นกิจวัตรอย่างหนึ่ง แล้วเวลาไปแช่บ่อน้ำพุร้อนข้างนอกกับเพื่อนกลุ่มนี้ ทุกคนก็จะเดินล่อนจ้อนไปมาแบบไม่แคร์สายตาใคร ทั้งๆ ที่คนญี่ปุ่นหลายคนยังเอาผ้าปิดด้านหน้าเวลาเดิน แต่คนไทยกลุ่มนี้เดินกันชิลๆ


งานรับปริญญาเมื่อไม่นานมานี้ ป้าๆ ที่เป็นญาติฝั่งแม่ก็มาร่วมงานด้วยถึงที่ญี่ปุ่น เขาก็ไปแช่บ่อน้ำพุร้อนด้วยกัน วันแรกเราไม่ยอมไปเพราะรู้สึกแปลกๆ แต่พอวันที่สองเราก็ลองไปดู เราก็ทำตามปกติ ไปแช่ไปนั่งคุยด้วย พอขึ้นจากบ่อเราก็ไปนั่งข้างป้า คุยไปด้วยด้วยอาบน้ำไปด้วย วันต่อมาน้องมาบอกว่าแม่เม้าท์พี่แหละ แม่บอกว่าป้าๆ เขาว่ากันว่า”ลูกเธอนี่คงไม่กลับไทยละเนอะ กลายเป็นคนญี่ปุ่นไปละ” เราก็งง แม่เลยเล่าให้ฟังว่า ปกติเขาจะนั่งแช่ห่างๆ กันแล้วก็เอาผ้าปิดไว้ เวลาอาบน้ำก็นั่งไกลๆ กัน พอเธอมาถึงก็มานั่งซะใกล้ แถมยังไปนั่งอาบน้ำด้วยอีก ป้าเขาเลยต้องหนี เราก็หัวเราะแล้วก็ขอโทษเพราะไม่ทันนึกถึงจริงๆ


มานั่งๆ นึกก็ตลกดี ที่ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ยังไง อาบน้ำกับคนอื่นแบบสบายๆ เดินไปมาไม่เอาผ้าปิด ทั้งๆ ที่ตอนมาแรกๆ อายมาก นี่คงจะเป็นเพราะสภาพแวดล้อมค่อยๆหล่อหลอมให้ความคิดและพฤติกรรมเราเปลี่ยนไปแบบไม่รู้ตัว แรกๆ เราอาจจะไม่เข้าใจคนที่มีวัฒนธรรมต่างกับเรา แต่พอเราได้ลองทำบ้าง ก็จะทำให้เราเข้าใจถึงที่มาที่ไปในที่สุด อย่างไรก็ตามเราก็ต้องคำนึงถึงคนที่เขาไม่คุ้นชินกับวัฒนธรรมนั้นๆ ด้วย เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถยอมรับมันได้ ต้องระวังอย่าทำให้คนอื่นรู้สึกไม่สบายใจ เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนใหญ่มากๆ ในชีวิตเลย


บทความโดย ละมุนชมพู